Bahasa diraja atau
istana adalah bentuk bahasa yang digunakan dalam kalangan kerabat diraja
apabila berhubung atau berkomunikasi dengan kerabat diraja serta apabila
melibat atau menyebut hal-ehwal berkenaan raja. Selain itu, bahasa diraja juga
dianggap sebagai bahasa dalam dan halus kerana penggunaan bahasa yang terhad
dan mempunyai maksud yang berlainan dari bahasa biasa. Bahasa diraja atau
istana ini digunakan khusus dalam perhubungan kebahasan dalam golongan diraja
atau perhubungan rakyat dengan mereka. Di samping itu, bahasa istana juga
digunakan secara bersopan santun dan penuh beradab samaada dalam situasi formal
ataupun tidak formal.
Terdapat
empat aspek dalam penggunaan bahasa istana iaitu dalam penggunaan kata nama
diri orang iaitu beta, tuanku,baginda,
patik dan hamba. Manakala dalam
aspek penggunaan gelaran diraja seperti Tengku,
Raja dan Tunku /Ungku. Aspek lain
ialah dalam penggunaan bahasa leksis iaitu seperti bersiram, santap, menghadap, titah, berangkat, murka, mangkat dan
sebagainya. Selain itu dalam bahasa istana terdapat juga aspek pemulukan dan pendinaan. Pemulukan bermaksud
menyanjung atau meletakkan baginda pada taraf yang tinggi contohnya Duli
Yang diPertuan manakala pendinaan
bermaksud merendah-rendahkan diri apabila bertutur dengan raja. Contahnya
seperti patik pacal yang hina. Oleh
itu, bahasa diraja atau istana ini hendaklah dipelihara agar ia tidak pupus
telan oleh perubahan dan kemodenan zaman yang semakin moden.
No comments:
Post a Comment