Dialek bermaksud
satu bentuk bahasa yang digunakan dalam sesuatu daerah atau oleh sesuatu kelas
sosial yang berbeza daripada bahasa standard atau disebut sebagai ‘loghat’.
Menurut Edward Sapir, dialek dikenali sebagai
bentuk percakapan tempatan yang berbeza dengan pendapat dengan bentuk bahasa
kesusasteraan. Dialek merupakan satu bentuk percakapan tempatan yang terhad
kepada kawasan-kawasan tertentu sahaja. Setiap tempat yang mempunyai dialek
mempunyai cara sebutan dan pengucapan berbeza seperti perbezaan antara dialek
Kelantan dan dialek Terengganu.
Pengantian
huruf untuk sebutan
Dialek Kelantan merupakan salah satu
dialek Melayu yang paling banyak mempunyai perbezaan sebutan dari dialek-dialek
Melayu di Semenanjung. Selain sebutan, dialek Kelantan juga mempunyai banyak
perkataan yang berbeza. Perbezaan yang ketara dalam dialek Kelantan adalah
penggantian huruf ‘n’ dan ‘ng’ di belakang kata dengan huruf ‘e’(Sama dengan
bunyi ə dalam bəca). Manakala dalam dialek Terengganu gaya percakapan penutur
dialek Terengganu sama seperti dialek Kelantan tapi berbeza dari segi sebutan.
Ciri utama dialek Terengganu adalah penambahan huruf ‘g’ bagi kata-kata yang
berakhiran dengan ‘n’.
Ejaan Standard
( MelayuBaku)
|
Dialek Kelantan
|
Dialek Terengganu
|
makan
|
mak
|
makang
|
ikan
|
ik
|
ikang
|
bukan
|
buk
|
bukang
|
jalan
|
jal
|
jalang
|
hujan
|
huj
|
hujang
|
bulan
|
bul
|
bulang
|
Pengantian
huruf dalam kata tanya
Penyebutan kata
tanya dalam dialek Kelantan dan Terengganu berbeza mengikut dialek yang digunakan.
Dalam dialek Kelantan, huruf ‘a’ di belakang kata akan digantikan dengan bunyi
‘o’. Manakala dalam dialek Terengganu huruf ‘a’ diakhir kata tanya diganti
dengan bunyi ‘ĕ’ yang jelas sebagaimana dialek Perak.
Ejaan Standard
( Melayu Baku)
|
Dialek
Kelantan
|
Dialek
Terengganu
|
apa
|
gapo
|
apĕĕ
|
bila
|
bilo
|
bilĕĕ
|
siapa
|
sapo
|
sapĕĕ
|
di
mana
|
mano
|
manĕĕ
|
No comments:
Post a Comment